چهل حديث گهربار منتخب

قالَ الاْ مامُ أبُوعَبْدِاللّهِ الْحُسَيْن، صَلَواتُاللّهِ وَسَلامُهُ عَلَيْهِ:

1 - إنَّ قَوْما عَبَدُواللّهَ رَغْبَةً فَتِلْکَ عِبادَةُالتُّجارِ، وَإنَّ قَوْما عَبَدُوااللّهَ رَهْبَةً فَتِلْکَ عِبادَةُالْعَبْيدِ، وَإنَّ قَوْما عَبَدُوااللّهَ شُکْرا فَتِلْکَ عِبادَةٌ الْأحْرارِ، وَهِيَ أفْضَلُ الْعِبادَةِ.(1) .

ترجمه:

فرمود: همانا، عدّه اي خداوند متعال را به جهت طمع و آرزوي بهشت عبادت مي کنند که آن يک معامله و تجارت خواهد بود.

و عدّه اي ديگر از روي ترس خداوند را عبادت و ستايش مي کنند که همانند عبادت و اطاعت نوکر از ارباب باشد.

و طائفه اي هم به عنوان شکر و سپاس از روي معرفت، خداوند متعال را عبادت و ستايش مي نمايند؛ و اين نوع، عبادت آزادگان است که بهترين عبادات مي باشد.

2 - قالَ عليه السّلام: إِنَّ أجْوَدَالنّاسِ مَنْ أعْطي مَنْ لا يَرْجُوهُ، وَ إنَّ أعْفَي النّاسِ مَنْ عَفي عَنْ قُدْرَةٍ، وَ إنَّ أَوْصَلَ النّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَهُ.(2) .

ترجمه:

فرمود: همانا سخاوتمندترين مردم آن کسي است که کمک نمايد به کسي که اميدي به وي نداشته است.

و بخشنده ترين افراد آن شخصي است که - نسبت به ظلم ديگري با آن که توان انتقام دارد - گذشت نمايد.

صله رحم کننده ترين مردم و ديد و بازديد کننده نسبت به خويشان، آن کسي ست که صله رحم نمايد با کسي که با او قطع رابطه کرده است.

3 - قيلَ: مَا الْفَضْلُ؟ قالَ عَلَيْهِ السَّلامَ: مُلْکُ اللِّسانِ، وَ بَذْلُ الاْ حْسانِ، قيلَ: فَمَا النَّقْصُ؟ قالَ: التَّکَلُّفُ لِما لا يُعنيکَ.(3) .

ترجمه:

از حضرت سؤال شد کرامت و فضيلت در چيست؟ در پاسخ فرمود: کنترل و در اختيار داشتن زبان و سخاوت داشتن، سؤال شد نقص انسان در چيست؟ فرمود: خود را وا داشتن بر آنچه که مفيد و سودمند نباشد.

4 - قالَ عليه السّلام: النّاسُ عَبيدُالدُّنْيا، وَالدّينُ لَعِبٌ عَلي ألْسِنَتِهِمْ، يَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشَهُمْ، فَإذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّيّانُونَ.(4) .

ترجمه:

فرمود: افراد جامعه بنده و تابع دنيا هستند و مذهب، بازيچه زبانشان گرديده است و براي إمرار معاش خود، دين را محور قرار داده اند - و سنگ اسلام را به سينه مي زنند -.

پس اگر بلائي همانند خطر - مقام و رياست، جان، مال، فرزند و موقعيّت،... - انسان را تهديد کند، خواهي ديد که دين داران واقعي کمياب خواهند شد.

5 - قالَ عليه السّلام: إنَّ الْمُؤْمِنَ لايُسي ءُ وَلايَعْتَذِرُ، وَالْمُنافِقُ کُلَّ يَوْمٍ يُسي ءُ وَيَعْتَذِرُ.(5) .

ترجمه:

ضمن فرمايشي فرمود: همانا شخص مؤمن خلاف و کار زشت انجام نمي دهد و عذرخواهي هم نمي کند.

ولي فرد منافق هر روز مرتکب خلاف و کارهاي زشت مي گردد و هميشه عذرخواهي مي نمايد.

6 - قالَ عليه السّلام: إعْمَلْ عَمَلَ رَجُلٍ يَعْلَمُ أنّه مأخُوذٌ بِالْأجْرامِ، مُجْزيٍ بِالْإحْسانِ.(6) .

ترجمه:

فرمود: کارها و امور خود را همانند کسي تنظيم کن و انجام ده که مي داند و مطمئن است که در صورت خلاف تحت تعقيب قرار مي گيرد و مجازات خواهد شد.

و در صورتي که کارهايش صحيح باشد پاداش خواهد گرفت.

7 - قالَ عليه السّلام: عِباداللّهِ لاتَشْتَغِلُوا بِالدُّنْيا، فَإنَّ الْقَبْرَ بَيْتُ الْعَمَلِ، فَاعْمَلُوا وَلاتَغْعُلُوا.(7) .

ترجمه:

فرمود: اي بندگان خدا، خود را مشغول و سرگرم دنيا - و تجمّلات آن - قرار ندهيد که همانا قبر، خانه اي است که تنها عمل - صالح - در آن مفيد و نجات بخش مي باشد، پس مواظب باشيد که غفلت نکنيد.

8 - قالَ عليه السّلام: لاتَقُولَنَّ في أخيکَ الْمُؤمِنِ إذا تَواري عَنْکَ إلاّ مِثْلَ ماتُحِبُّ أنْ يَقُولَ فيکَ إذا تَوارَيْتَ عَنْهُ.(8) .

ترجمه:

فرمود: سخني - که ناراحت کننده باشد - پشت سر دوست و برادر خود مگو، مگر آن که دوست داشته باشي که همان سخن پشت سر خودت گفته شود.

9 - قالَ عليه السّلام:يا بُنَيَّ إيّاکَ وَظُلْمَ مَنْ لايَجِدُ عَلَيْکَ ناصِرا إلاّ اللّهَ.(9) .

ترجمه:

فرمود: بپرهيز از ظلم و آزار رساندن نسبت به کسي که ياوري غير از خداوند متعال نمي يابد.

10 - قالَ عليه السّلام: إنّي لاأري الْمَوْتَ إلاّ سَعادَة، وَلاَالْحَياةَ مَعَ الظّالِمينَ إلاّ بَرَما.(10) .

ترجمه:

فرمود: به درستي که من از مرگ نمي هراسم و آن را جز سعادت نمي بينم.

و همچنين زندگي با ستمگران و ظالمان را عار و ننگ مي شناسم.

11 - قالَ عليه السّلام: مَنْ لَبِسَ ثَوْبا يُشْهِرُهُ کَساهُ اللّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ ثَوْبا مِنَ النّارِ.(11) .

ترجمه:

در احاديث امام حسن عليه السّلام هم آمده است.

فرمود: هرکس لباس شهرت و انگشت نما بپوشد، خداوند او را در روز قيامت لباسي از آتش خواهد پوشانيد.

12 - قالَ عليه السّلام: أنَا قَتيلُ الْعَبَرَةِ(12) ، لايَذْکُرُني مُؤْمِنٌ إلاّ اِسْتَعْبَرَ.(13) .

ترجمه:

فرمود: من کشته گريه ها و اشک ها هستم، هيچ مؤمني مرا ياد نمي کند مگر آن که عبرت گرفته و اشک هايش جاري خواهد شد.

13 - قالَ عليه السّلام: لَوْ شَتَمَني رَجُلٌ في هذِهِ الاُْذُنِ، وَ أَوْمي إلي الْيُمْني، وَاعْتَذَرَ لي في الْأُخْري لَقَبِلْتُ ذلِکَ مِنْهُ، وَ ذلِکَ أَنَّ أَميرَ الْمُؤْمِنينَ عَلَيْهِالسّلام حَدَّثَني أَنَّهُ سَمِعَ جَدّي رَسُولَ اللّهِ صلّي اللّه عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: لايَرِدُ الْحَوْضَ مَنْ لَمْ يَقْبَلِ الْعُذرَ مِنْ مُحِقٍّ أَوْ مُبْطِلٍ.(14) .

ترجمه:

فرمود: چنانچه با گوش خود بشنوم که شخصي مرا دشنام مي دهد و سپس معذرت خواهي او را بفهمم، از او مي پذيرم و گذشت مي نمايم، چون که پدرم اميرالمؤمنين عليّ عليه السّلام از جدّم رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله روايت نمود:

کسي که پوزش و عذرخواهي ديگران را نپذيرد، بر حوض کوثر وارد نخواهد شد.

14 - قيلَ لِلْحُسَيْنِ بن عليّ عليه السّلام: مَنْ أعْظَمُ النّاسِ قَدْرا؟

قالَ: مَنْ لَمْ يُبالِ الدُّنْيا في يَدَيْ مَنْ کانَتْ.(15) .

ترجمه:

از حضرت سؤال شد: با شخصيّت ترين افراد چه کسي است؟

در جواب فرمود: آن کسي است که اهميّت ندهد که دنيا در دست چه کسي مي باشد.

15 - قالَ عليه السّلام: مَنْ عَبَدَاللّهَ حَقَّ عِبادَتِهِ، آتاهُ اللّهُ فَوْقَ أمانيهِ وَکِفايَتِهِ.(16) .

ترجمه:

فرمود: هرکس خداوند متعال را با صداقت و خلوص، عبادت و پرستش نمايد؛ خداي متعال او را به بهترين آرزوهايش مي رساند و امور زندگيش را تامين مي نمايد.

َعليه السّلام: احْذَرُوا کَثْرَةَ الْحَلْفِ، فِإنَّهُ يَحْلِفُ الرَّجُلُ لِعَلَلٍ أرَبَعَ: إمّا لِمَهانَةٍ يَجِدُها في نَفْسِهِ، تَحُثُّهُ عَلي الضَّراعَةِ إلي تَصْديقِ النّاسِ إيّاهُ. وَ إمّا لِعَيٍّ في الْمَنْطِقِ، فَيَتَّخِذُ الاْ يْمانَ حَشْوا وَصِلَةً لِکَلامِهِ. وَ إمّا لِتُهْمَةٍ عَرَفَها مِنَ النّاسِ لَهُ، فَيَري أَنَّهُمْ لايَقْبَلُونَ قَوْلَهُ إلاّ بِالْيَمينِ. وَ إمّا لاِ رْسالِهِ لِسانَهُ مِنْ غَيْرِ تَثْبيتٍ.(17) .

ترجمه:

فرمود: خود را از قسم و سوگند برهانيد که همانا انسان به جهت يکي از چهار علّت سوگند ياد مي کند:

در خود احساس سستي و کمبود دارد، به طوري که مردم به او بي اعتماد شده اند، پس براي جلب توجّه مردم که او را تصديق و تاييد کنند، سوگند مي خورد.

و يا آن که گفتارش معيوب و به دور از حقيقت است، و مي خواهد با سوگند، سخن خود را تقويت و جبران کند.

و يا در بين مردم متّهم است - به دروغ و بي اعتمادي - پس مي خواهد با سوگند و قسم خوردن جبران ضعف نمايد.

و يا آن که سخنان و گفتارش متزلزل است - هر زمان به نوعي سخن مي گويد - و زبانش به سوگند عادت کرده است.

17 - قالَ عليه السّلام: أيُّما إثْنَيْنِ جَري بَيْنَهُما کَلامٌ، فَطَلِبَ أَحَدُهُما رِضَي الاَّْخَرِ،کانَ سابِقَهُ إليَ الْجَنّةِ.(18) .

ترجمه:

فرمود: چنانچه دو نفر با يکديگر نزاع و اختلاف نمايند و يکي از آن دو نفر، در صلح و آشتي پيشقدم شود، همان شخص سبقت گيرنده، جلوتر از ديگري به بهشت وارد مي شود.

18 - قالَ عليه السّلام: وَاعْلَمُوا إنَّ حَوائِجَ النّاسِ إلَيْکُمْ مِنْ نِعَمِ اللّه عَلَيْکُمْ، فَلا تَميلُوا النِّعَمَ فَتَحَوَّلَ نَقِما.(19) .

ترجمه:

فرمود: توجّه داشته باشيد که احتياج و مراجعه مردم به شما از نعمت هاي الهي است، پس نسبت به نعمت ها روي، بر نگردانيد؛ وگرنه به نقمت و بلا گرفتار خواهد شد.

19 - قالَ عليه السّلام: يَابْنَ آدَم، اُذْکُرْ مَصْرَعَکَ وَ مَضْجَعَکَ بَيْنَ يَدَي اللّهِ، تَشْهَدُ جَوارِحُکَ عَلَيْکَ يَوْمَ تَزِلُّ فيهِ الْأقْدام.(20) .

ترجمه:

فرمود: اي فرزند آدم، بياد آور لحظات مرگ و خواب گاه خود را در قبر، همچنين بياد آور که درپيشگاه خداوند قرار خواهي گرفت و اعضاء و جوارحت بر عليه تو شهادت خواهند داد، در آن روزي که قدم ها لرزان و لغزان مي باشد.

20 - قالَ عليه السّلام: مُجالَسَةُ أهْلِ الدِّناءَةِ شَرُّ، وَ مُجالَسَةُ أهْلِ الْفِسْقِ ريبَةٌ.(21) .

ترجمه:

فرمود: همنشيني با اشخاص پست و رذل سبب شرّ خواهد گشت، و همنشيني و مجالست با معصيت کاران موجب شکّ و بدبيني خواهد شد.

21 - قالَ عليه السّلام: إنَّ اللّهَ خَلَقَ الدُّنْيا لِلْبَلاءِ، وَ خَلَقَ أهْلَها لِلْفَناءِ.(22) .

ترجمه:

فرمود: به درستي که خداوند متعال دنيا - و اموال آن - را براي آزمايش افراد آفريده است.

و همچنين موجودات دنيا را جهت فناء - و انتقال از اين دنيا به جهاني ديگر - آفريده است.

22 - قالَ عليه السّلام: لايَأمَنُ يوم الْقِيامَةِ إلاّ مَنْ قَدْ خافَ اللّهَ في الدُّنْيا.(23) .

ترجمه:

فرمود: کسي در روز قيامت از شدائد و احوال آن در امان نمي باشد، مگر آن که در دنيا از خداوند متعال ترس داشته باشد - و اهل گناه و معصيت نگردد -.

23 - قالَ عليه السّلام: لِکُلِّ داءٍ دَواءٌ، وَ دَواءُ الذُّنُوبِ الا سْتِغْفارِ.(24) .

ترجمه:

فرمود: براي هر غم و دردي درمان و دوائي است و جبران و درمان گناه، طلب مغفرت و آمرزش از درگاه خداوند مي باشد.

24 - قالَ عليه السّلام: مَنْ قَرَءَ آيَةً مِنْ کِتابِ اللّه عَزَّ وَ جَلَّ في صَلاتِهِ قائِما، يُکْتَبُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِأةُ حَسَنَة.(25) .

ترجمه:

فرمود: هرکس آيه اي از قرآن را در نمازش تلاوت نمايد، خداوند متعال در مقابل هر حرفي از آن يکصد حسنه در نامه اعمالش ثبت مي نمايد.

25 - قالَ عليه السّلام: سَبْعَةُ أشْياءٍ لَمْ تُخْلَقْ في رَحِمٍ:

فَأوّلُها آدَمُ(عليه السّلام)، ثُمَّ حَوّاء، وَالْغُرابُ، وَ کَبْشُ إبْراهيم (عليه السّلام)، وَناقَةُاللّهِ، وَعَصا مُوسي (عليه السّلام)، وَالطَّيْرُالَّذي خَلَقَهُ عيسيَ بْنُ مَرْيَم (عليهماالسّلام).(26) .

ترجمه:

ضمن جواب سؤال هاي پادشاه روم، فرمود: آن هفت موجودي که بدون خلقت در رحم مادر، آفريده شده اند، عبارتند از:

حضرت آدم عليه السّلام و همسرش حوّاء.

و کلاغي که براي راهنمائي دفن هابيل آمد.

و گوسفندي که براي قرباني، به جاي حضرت اسماعيل عليه السّلام آمد.

و شتري که خداوند براي پيامبرش، حضرت صالح فرستاد.

و عصاي حضرت موسي عليه السّلام.

و هفتمين موجود آن پرنده اي بود که توسّط حضرت عيسي عليه السّلام آفريده شد.

26 - قالَ عليه السّلام: إنَّ اَعْمالَ هذِهِ الاُْمَّةِ ما مِنْ صَباحٍ إلاّ و تُعْرَضُ عَلَي اللّهِ تَعالي.(27) .

ترجمه:

فرمود: همانا - نامه کردار و - اعمال اين امّت، در هر صبحگاه بر خداوند متعال عرضه مي گردد.

27 - قالَ عليه السّلام: إجْتَنِبُواالْغِشْيانَ في اللَّيْلَةِالَّتي تُريدُون فيها السَّفَرَ، فإنَّ مَنْ فَعَلَ ذلِکَ، ثُمَّ رُزِقَ وَلَدٌ کانَ جَوّالَةً.(28) .

ترجمه:

فرمود: در آن شبي که قصد مسافرت داريد، با همسر خود زناشوئي نکنيد، که چنانچه عمل زناشوئي انجام گردد و در آن زمان فرزندي منعقد شود، بسيار متحرّک و افکارش مغشوش ‍ مي باشد.

28 - قالَ عليه السّلام: الرّکْنُ الْيَماني بابٌ مِنْ أبْوابِ الْجَنَّةِ، لَمْ يَمْنَعْهُ مُنْذُ فَتَحَهُ، وَإنَّ ما بَيْنَ الرُّکْنَيْنِ - الا سْوَد وَالْيَماني - مَلَکٌ يُدْعي هُجَيْرٌ، يُؤَمِّنُ عَلي دُع أِالْمُؤْمِنينَ.(29) .

ترجمه:

فرمود: رُکن يَمانيِ کعبه الهي، دربي از درب هاي بهشت است و مابين رکن يماني و حجرالا سود ملک و فرشته اي است که براي استجابت دعاي مؤمنين آمّين مي گويد.

29 - قالَ عليه السّلام: إنَّ الْغِني وَاْلِعزَّ خَرَجا يَجُولانِ، فَلَقيا التَّوَکُلَّ فَاسْتَوْطَنا.(30) .

ترجمه:

فرمود: عزّت و بي نيازي - هر دو - شتاب زده به دنبال پناهگاهي مي دويدند، چون به توکّل برخورد کردند، آرامش پيدا نموده و آن را پناهگاه خود قرار دادند.

30 - قالَ عليه السّلام: مَنْ نَفَّسَ کُرْبَةَ مُؤْمِنٍ، فَرَّجَ اللّهُ عَنْهُ کَرْبَ الدُّنْيا والْآخِرَةِ.(31) .

ترجمه:

فرمود: هرکس گره اي از مشکلات مؤمني باز کند و مشکلش را برطرف نمايد، خداوند متعال مشکلات دنيا و آخرت او را اصلاح مي نمايد.

31 - قالَ عليه السّلام: مَنْ والانا فَلِجَدّي صلّي اللّه عليه و آله والي، وَمَنْ عادانا فَلِجَدّي صلّي اللّه عليه و آله عادي.(32) .

ترجمه:

فرمود: هر که ما را دوست بدارد و پيرو ما باشد، پس دوستي و محبّتش به جهت جدّم رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله مي باشد.

و هرکس با ما دشمن و کينه توز باشد، پس دشمني و مخالفت او به جهت جدّم رسول خدا خواهد بود.

32 - قالَ عليه السّلام: يَابْنَ آدَمَ، أُذْکُرْ مَصارِعَ آبائِکَ وَ أبْنائِکَ، کَيْفَ کانُوا، وَ حَيْثُ حَلّوُا، وَ کَأَنَّکَ عَنْ قَليلٍ قَدْ حَلَلْتَ مَحَلَّهُمْ.(33) .

ترجمه:

فرمود: اي فرزند آدم، بياد آور آن لحظاتي را که پدران و فرزندان - و دوستان - تو چگونه در چنگال مرگ قرار گرفتند، آن ها در چه وضعيّت و موقعيّتي بودند و سرانجام به کجا منتهي شدند و کجا رفتند.

و بينديش که تو نيز همانند آن ها به ايشان خواهي پيوست - پس مواظب اعمال و رفتار خود باش -.

33 - قالَ عليه السّلام: يَاابْنَ آدَمَ، إنَّما أنْتَ أيّامٌ، کُلَّما مَضي يَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُکَ.(34) .

ترجمه:

فرمود: اي فرزند آدم، بدرستي که تو مجموعه اي از زمان ها و روزگار هستي، هر آنچه از آن بگذرد، زماني از تو فاني و سپري گشته است - بنابراين لحظات عمرت را غنيمت شمار که جبران ناپذير است -.

34 - قالَ عليه السّلام: مَنْ حاوَلَ أمْراً بِمَعْصِيَةِ اللّهِ کانَ أفْوَتُ لِما يَرْجُو وَ أسْرَعُ لِمَجيي ءِ ما يَحْذَرُ.زيرنويس=اصول کافي: ج 2، ص 373، ح 3، بحارالا نوار: ج 75، ص 120، س 6، وسائل الشّيعة: ج 16،ص 153، ح 3.@.

ترجمه:

فرمود: هرکس از روي نافرماني و معصيتِ خداوند، کاري را انجام دهد، آنچه را آرزو دارد سريع تر از دست مي دهد و به آنچه هراسناک و بيمناک مي باشد مبتلا مي گردد.

35 - قالَ عليه السّلام: الْبُکاءُ مِنْ خَشْيَةِاللّه نَجاتٌ مِنَ الّنارِ وَ قالَ: بُکاءُالْعُيُونِ، وَ خَشْيَةُالْقُلُوبِ مِنْ رَحْمَةِاللّهِ.(35) .

ترجمه:

فرمود: گريان بودن به جهت ترس از - عذاب - خداوند، سبب نجات از آتش دوزخ خواهد بود؛ و فرمود: گريان بودن چشم و خشيت داشتن دل ها يکي از نشانه هاي رحمت الهي - براي بنده - است.

36 - قالَ عليه السّلام: لايَکْمِلُ الْعَقْلُ إلاّ بِاتّباعِ الْحَقِّ.(36) .

ترجمه:

فرمود: بينش و عقل و درک انسان تکميل نمي گردد مگر آن که - اهل حقّ و صداقت باشد و - از حقايق، تبعيّت و پيروي کند.

37 - قالَ عليه السّلام: أَهْلَکَ النّاسَ إثْنانِ: خَوْفُ الْفَقْرِ، وَ طَلَبُ الْفَخْرِ.(37) .

ترجمه:

فرمود: دو چيز مردم را هلاک و بيچاره گردانده است:

يکي ترس از اين که مبادا در آينده فقير و نيازمند ديگران گردند.

و ديگري فخر کردن - در مسائل مختلف - و مباهات بر ديگران است.

38 - قالَ عليه السّلام: مَنْ عَرَفَ حَقَّ أَبَوَيْهِ الاْ فْضَلَيْنِ مُحَمَّدٍ وَ عَليٍّ، وَ أطاعَهُما، قيلَ لَهُ: تَبَحْبَحْ في أيِّ الْجِنانِ شِئْتَ.(38) .

ترجمه:

فرمود: هر شخصي که حقّ والدينش محمّد صلّي اللّه عليه و آله، و عليّ عليه السّلام را که با شرافت و با فضيلت ترين انسان ها هستند، بشناسد و - در تمام امور زندگي - از ايشان تبعيّت و اطاعت کند؛ در قيامت به او خطاب مي شود:

هر قسمتي از بهشت را که خواستار باشي، مي تواني انتخاب کني و در آن وارد شوي.

39 - قالَ عليه السّلام: مَنْ طَلَبَ رِضَي اللّهِ بِسَخَطِ النّاسِ کَفاهُ اللّه اُمُورَ النّاسِ، وَ مَنْ طَلَبَ رِضَي النّاسِ بِسَخَطِاللّهِ وَ کَّلَهُ اللّهُ إلَي النّاسِ.(39) .

ترجمه:

فرمود: هرکس رضايت و خوشنودي خداوند را - در امور زندگي - طلب نمايد گرچه همه افراد از او رنجيده شوند، خداوند مهمّات و مشکلات او را کفايت خواهد نمود.

و کسي که رضايت و خوشنودي مردم را طالب گردد گرچه مورد خشم و غضب پروردگار باشد، خداوند امور اين شخص را به مردم واگذار مي کند.

40 - قالَ عليه السّلام: إنَّ شيعَتَنا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ کُلِّ غِشٍّ وَ غِلٍّ وَ دَغَل.(40) .

ترجمه:

فرمود: شيعيان و پيروان ما - اهل بيت رسالت - آن کساني هستند که افکار و درون آن ها از هر گونه حيله و نيرنگ و عوام فريبي سلامت و تهي باشد.

 

 (1) تحف عقول: ص 177، بحارالا نوار: ج 75، ص 117، ح 5.

(2) نهج الشّهادة: ص 39، بحارالا نوار: ج 75، ص 121، ح 4.

(3) مستدرک الوسائل: ج 9، ص 24، ح 10099 به نقل از مجموعه شهيد.

(4) محجّة البيضاء: ج 4، ص 228، بحارالا نوار: ج 75، ص 116، ح 2.

(5) تحف العقول: ص 179، بحارالا نوار: ج 75، ص 119، ح 2.

(6) بحارالا نوار: ج 2، ص 130، ح 15 و ج 75، ص 127، ح 10.

(7) نهج الشّهادة: ص 47.

(8) بحالا نوار: ج 75، ص 127، ح 10.

(9) وسائل الشّيعة: ج 11، ص 339، بحارالا نوار: ج 46، ص 153، ح 16.

(10) بحار الا نوار: ج 44، ص 192، ضمن ح 4، و ص 381، ضمن ح 2.

(11) وسائل الشّيعة: ج 5، ص 25، کافي: ج 6، ص 445، ح 4.

(12) عِبْرَة به معناي اعتبار و عبرت گرفتن است.

عَبْرَة به معناي گريان و جريان اشگ مي باشد. مجمع البحرين: ج 1، ص 111، (عبر).

(13) امالي شيخ صدوق: ص 118، بحارالا نوار: ج 44، ص 284، ح 19.

(14) إحقاق الحقّ: ج 11، ص 431.

(15) تنبيه الخواطر، معروف به مجموعة ورّام: ص 348، س 11.

(16) تنبيه الخواطر: ص 427، س 14، بحارالا نوار: ج 68، ص 183، ح 44.

(17) تنبيه الخواطر، معروف به مجموعة ورّام: ص 429، س 6.

(18) محجّة البيضاء: ج 4، ص 228.

(19) نهج الشّهادة: ص 38.

(20) نهج لشّهادة: ص 59.

(21) نهج الشّهادة: ص 47، بحارالا نوار: ج 78، ص 122، ح 5.

(22) نهج الشّهادة: ص 196.

(23) بلاغة الحسين عليه السّلام: ص 285، بحار الا نوار: ج 44، ص 192، ح 5.

(24) وسائل الشّيعة: ج 16، ص 65، ح 20993، کافي: ج 2، ص 439، ح 8.

(25) اصول کافي: ج 2، ص 611، بحارالا نوار: ج 89، ص 200، ح 17.

(26) تحف العقول: ص 174، و بحارالا نوار: ج 10، ص 137، ح 4.

(27) بحارالا نوار: ج 70، ص 353، ح 54، به نقل از عيون الا خبارالرّضا عليه السّلام.

(28) وسائل الشّيعة: ح 20، ج 3، ص 243، بحارالا نوار: ج 100، ص 292، ح 39.

(29) مستدرک الوسائل: ج 9، ص 391، ج 1، بحارالا نوار: ج 69، ص 354، ح 11.

(30) مستدرک الوسائل: ج 11، ص 218، ح 15، بحارالا نوار: ج 75، ص 257، ح 108.

(31) مستدرک الوسائل: ج 12، ص 416، ح 13، بحارالا نوار: ج 75، ص 121، ح 4.

(32) ينابيع المودّة: ج 2، ص 37، ح 58.

(33) نهج الشّهادة: ص 60.

(34) نهج الشّهادة: ص 346.

(35) نهج الشّهادة: ص 370، مستدرک الوسائل: ج 11، ص 245، ح 12881.

(36) نهج الشّهادة: ص 356، بحارالا نوار: ج 75، ص 127، ح 11.

(37) بحارالا نوار: ج 75، ص 54، ح 96.

(38) نهج الشّهادة: ص 293، تفسيرالامام العسکري عليه السّلام: ص 330، بحار: ج 23، ص 260، ح 8.

(39) امالي شيخ صدوق: ص 167، مستدرک الوسائل: ج 12، ص 209، ح 13902.

(40) تفسيرالا مام العسکري عليه السّلام: ص 309، ح 154، بحارالا نوار: ج 65، ص 156، ح 11

نظرات شما عزیزان: